ΑΝΑΚΤΟΡΟΝΕΣΤΟΡΟΣ

Ο αρχαιολογικός χώρος του Ανακτόρου του Νέστορος βρίσκεται στο λόφο του Άνω Εγκλιανού, περίπου 4 χλμ. νοτίως της Χώρας και 17 χλμ. βορείως της Πύλου. Ίχνη ανθρώπινης δραστηριότητας στον λόφο του Άνω Εγκλιανού  μαρτυρούνται ήδη από την Τελική Νεολιθική εποχή (4000-3100 π.Χ.). Κατά την Μεσοελλαδική εποχή (2050-1680 π.Χ.) δημιουργήθηκε οικισμός με οχυρωματικό περίβολο. Το ανακτορικό συγκρότημα αποτελείται από τέσσερα κτίρια. Το παλαιότερο γνωστό ως Νοτιοδυτικό κτίριο ταυτίζεται με το Ανάκτορο του Νηλέως, του πατέρα του Νέστορος. Το Κεντρικό Κτίριο είναι το φημισμένο ανάκτορο του Νέστορος, ενώ στα ανατολικά του βρίσκεται το Βορειοανατολικό Κτίριο το οποίο φαίνεται ότι συγκέντρωνε σημαντικές βιοτεχνικές δραστηριότητες και η Αποθήκη Οίνου, η οποία περιείχε πιθάρια για κρασί διευθετημένα σε σειρές. Το λαμπρό ανακτορικό συγκρότημα της μυκηναϊκής εποχής, ήταν διώροφο με μεγάλες αυλές, πολλούς αποθηκευτικούς χώρους, ιδιωτικά διαμερίσματα, εργαστήρια, λουτρά, κλιμακοστάσια, φωταγωγούς καθώς και αποχετευτικό σύστημα. Οι αίθουσές του διακοσμούνταν από εντυπωσιακές τοιχογραφίες, ενώ ζωγραφικές παραστάσεις έφεραν και τα δάπεδά του. Οι περίπου 1000 πήλινες πινακίδες Γραμμικής Β΄ Γραφής, που έφεραν στο φως οι ανασκαφές, επιβεβαιώνουν τη λειτουργία του χώρου ως οικονομικού, διοικητικού, πολιτικού και θρησκευτικού κέντρου της Μυκηναϊκής Μεσσηνίας. Το Ανακτορικό συγκρότημα καταστράφηκε από μεγάλη πυρκαγιά, γύρω στο 1200 π. Χ., σε μια περίοδο που χαρακτηρίζεται από γενικότερες λαϊκές αναστατώσεις και εξεγέρσεις στις έδρες των μυκηναϊκών βασιλείων. Σε απόσταση 145 μ. περίπου βορειοανατολικά του Ανακτόρου κατασκευάστηκε κατά την πρώιμη μυκηναϊκή φάση (1550-1500 π.Χ.) μυκηναϊκός θολωτός τάφος, διαμέτρου 9.35μ. Ο τάφος, ο οποίος παρά τη σύλησή του απέδωσε πολύτιμα αντικείμενα, χρησιμοποιήθηκε για βασιλικές ταφές σε όλη τη διάρκεια του 15ου αι. π.Χ., ίσως και μέχρι τον 13ον αι. π.Χ. Στις πλαγιές και τα πλατώματα, στα βορειοδυτικά, νοτιοδυτικά και νοτιοανατολικά του λόφου απλωνόταν η πόλη, ενώ σε ράχη που κατεβαίνει δυτικά του λόφου βρέθηκαν θαλαμοειδείς μυκηναϊκοί τάφοι, οι οποίοι προφανώς αποτελούσαν το νεκροταφείο των κατοίκων του οικισμού του Εγκλιανού.

 Με τη βασιλική οικογένεια του Εγκλιανού συνδέεται και ο θολωτός τάφος ΙΙΙ (Κάτω Εγκλιανού), 1 χλμ. περίπου ΝΔ του λόφου του Εγκλιανού, ο οποίος φαίνεται ότι κτίσθηκε το πρώτο ήμισυ του 15ου αι. και παρέμεινε σε χρήση μέχρι και τον 13ον αι. π.Χ. Μετά την καταστροφή του Ανακτόρου (περίπου 1200 π.Χ.) σημειώνεται περιορισμένη επανακατοίκηση του λόφου καθ’ όλη τη διάρκεια της Πρωτογεωμετρικής και Γεωμετρικής περιόδου.

Στον αρχαιολογικό χώρο του ανακτόρου υλοποιήθηκε στο πλαίσιο του ΕΣΠΑ (2012-2015) το έργο της αντικατάστασης του παλαιού στεγάστρου και εγκατάστασης νέου βιοκλιματικού στεγάστρου, παράλληλα με εργασίες ανάδειξης και αναβάθμισης του αρχαιολογικού χώρου (διαδρομές περιήγησης, χώρος ενημέρωσης κοινού, φυλάκιο, αναψυκτήριο, WC).